گزارش پلات
پروژه هزاره سوم به هزاره چهارم هم نمی رسد، نقدی بر ساخت مشاركتی
پلات: پروژه هزاره سوم تهران كه از آن به عنوان یك شاهكار مهندسی یاد می شود، 17 سال از شروع پروسه ساخت آن به شیوه‌ی مشاركت با بخش خصوصی می گذرد و تابحال نیز تكمیل نشده است.
به گزارش پلات به نقل از مهر، هنگام عبور از بزرگراه شهید همت و تقاطع آن با خیابان شیخ بهایی انبوهی از تیر و ستون های نارنجی رنگ توجه هر بیننده ای را به خود جلب می كند. این منظره اما اصلا خوشایند ساكنانی نیست كه ۱۷ سال است، ساختمانی نیمه كاره را در همسایگی خود تحمل می كنند. این پروژه قرار بود در مقابل برج میلاد به نماد شهر تهران مبدل شود اما الان چیزی جز انبوهی از آهن آلات نیست.
پروژه هزاره سوم، تولد یك رویا
ساخت پروژه هزاره سوم یا همان برج میلینیوم در اواخر سال ۱۳۸۱ شروع شد. كل زیربنای این برج ۱۲۳ هزار مترمربع بود كه مقرر شد در ۹ فاز و ۳۴ طبقه با ارتفاعی در حدود ۱۲۰ متر ساخته شود. این پروژه دارای آپارتمان های مسكونی متنوعی با مساحت های ۹۰ متر، ۱۹۰ متر و پنت هاوس های ۴۰۰ و ۷۵۰ متری است. همین طور در مجموعه، امكاناتی از قبیل سالن های ورزشی، استخر و سونا در نظر گرفته شده است. از كل ۳۴ طبقه برج، ۲۸ طبقه آن مسكونی، ۲ طبقه آن تجاری و ۴ طبقه دیگر پاركینگ های مجموعه است.
محمد عنایتی نجف آبادی، كارشناس عمران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره شكل قرارداد این پروژه اظهار داشت: قرارداد این پروژه به شیوه مشاركتی و بین سازمان مسكن و شهرسازی تهران (اداره كل راه و شهرسازی فعلی استان تهران) و شركت آشیانه هلی كوپتر منعقد شد. در این قرارداد، تامین زمین پروژه به عهده سازمان مسكن و شهرسازی تهران بوده و عملیات ساخت را شركت آشیانه هلی كوپتر انجام می دهد. در نهایت هم مقرر شده بود به نسبت آورده اولیه، هر كدام مالك قسمتی از واحدها بشوند.
شاهكاری به نام میلینیوم
هر كسی كه به اسكلت عظیم این ساختمان نگاهی بیندازد، فكر می كند، در این ساختمان عظیم الجثه مقادیر بسیاری فولاد استفاده شده اما جالب است بدانید بگفته عنایتی، وزن اسكلت برج تنها در حدود ۱۳ هزار تن برآورد می شود. در واقع به ازای هر متر مربع از این ساختمان تنها ۱۰۵/۰ تن فولاد به كار رفته است. یك ساختمان عادی در اندازه برج میلینیوم ۱۶ هزار تن وزن دارد، درنتیجه برج میلینیوم از نظر سازه، در مقابل یك ساختمان فولادی معمولی بسیار سبك محسوب خواهد شد. علت وزن كم این ساختمان نسبت به ساختمان های مشابه سیستم لوله ای سازه است كه همانند استخوان پرندگان عمل می كند. این تكنولوژی با جانمایی المان های سازه ای در اطراف ساختمان، فضای بسیاری را در مركز بوجود آورده است. این امر مقدمات كاهش وزن ساختمان را فراهم خواهد ساخت.
عنایتی اظهار داشت: در ساخت این برج تلاش شده است كه از جدیدترین فناوری های دنیا استفاده گردد. همچون بهترین كارهایی كه در ساخت این بنا انجام شده، استفاده از اتصالات پیچ و مهره ای است. جالب است بدانید در ساخت این برج بیشتر از ۱ میلیون و ۷۵۰ هزار قطعه پیچ و مهره به كار رفته است. در زمان آغاز به ساخت این پروژه، فولاد ST۵۲ در ایران، تنها در بخش های صنعتی استفاده می شد؛ اما در برج میلینیوم برای نخستین بار از این فولاد در یك سطح وسیع در صنعت ساختمان استفاده شد.
میلینیوم قربانی ساخت مسكن به شیوه‌ی مشاركتی
هنگام ساخت این پروژه همه انتظار داشتند، خیلی سریع و در عرض چند سال با شاهكاری مواجه شوند كه در كنار برج میلاد، هویتی جدید به تهران می بخشد. با گذشت ۱۷ سال از زمان شروع ساخت، این پروژه نه تنها تكمیل نشده بلكه تغییر كاربری داده و این سرمایه هنگفت به محلی برای شستشوی خودرو ها تبدیل گشته است. اما چرا میلینیوم به چنین سرنوشت تلخی گرفتار شد؟
پاسخ این سؤال، در كلیدواژه مشاركت نهفته است. در ساخت مسكن به شیوه‌ی مشاركتی، دولت زمین را به سازنده اعطا می كند، سازنده نیز عملیات ساخت را پوشش می دهد. درانتها هر یك به نسبت آورده اولیه خود در پروژه، مالكیت قسمتی از واحدها را به عهده خواهند گرفت.
از معایب بزرگ ساخت مسكن به شیوه‌ی مشاركتی، طولانی بودن زمان ساخت پروژه است. علت افزایش زمان ساخت اما به اختلاف تورم زمین و تورم مسكن برمی گردد. در جدیدترین آمار اعلام شده از طرف بانك مركزی، تورم نقطه به نقطه قیمت مسكن در شهر تهران ۸۵ درصد برآورد شده، در حالیكه تورم نقطه به نقطه قیمت زمین با جهشی چشم گیر به ۱۵۰ درصد رسیده است. طبق این آمار، هر چه زمان ساخت پروژه طولانی تر شود، قیمت زمین نسبت به قیمت سایر نهاده های تولید مسكن افزایش بیشتری تجربه می كند.
در نتیجه با عنایت به اینكه بخش خصوصی هزینه ای بابت زمین پرداخت نمی نماید. بدیهی است با افزایش زمان تكمیل پروژه سود بیشتری نصیب بخش خصوصی می شود و این مورد تأخیر در بهره برداری از پروژه ها را به دنبال خواهد داشت. این داستان دقیقا مشابه ماجرای دردناك میلینیوم است. پروژه كه پروسه طراحی آن در سال ۱۳۷۵ شروع شده و الان هم به انتها نرسیده است.
تولید انبوه مسكن به شیوه‌ی مشاركتی، تجربه موفقی در ایران نیست. با عنایت به این مورد مقرر است دولت در برنامه طرح اقدام ملی برای تولید ۴۰۰ هزار واحد مسكونی، از این شیوه‌ی ساخت استفاده نماید. باتوجه به ایرادات بسیاری كه به این راهكار وارد است و همین طور تجریبات تلخ گذشته، باید دید، وزارت راه و شهرسازی از راهكار پیشنهادی خود دست خواهد كشید یا در آینده با میلینیوم های دیگری مواجه خواهیم شد.
منبع: پلات
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب